Watering van Merkem /// Wateringues de Merkem

Landschappelijke entiteiten van Ijzervallei /// Entité paysagère de la Vallée de l'Yser

De watering van Merkem bevindt zich in het gebied van de Zuidijzerpolder. Zoals de naam al doet vermoeden ligt het overgrote deel van de Zuidijzerpolder ten zuiden van de Ijzer. Dit gebied bevindt zich voor het grootste gedeelte op het grondgebied van Merkem, een klein deeltje ook op dan van Woumen.


Historisch

Bij de watering van Merkem hebben we een frontzone van de Eerste Wereldoorlog met talrijke relicten van ecologische en culturele betekenis. Het afwateringsnet viel volledig samen met dat van de Watering van Woumen, maar wegens gebreke aan samenwerking moest de Watering zelf instaan voor de waterlozing in de Ijzer via de Martjesvaart en de sluis van het Kooivaardeken of Zwarte sluis. Aan de bouw van het pompgemaal in Woumen wou de Watering van Merkem aanvankelijk niet mee betalen. Daarom werd in 1952 het Kooivaartje afgedamd zodat de twee wateringen een onafhankelijke afwatering kregen. Een sluis tussen de Engelendelft en het Kanaal Ieper-Ijzer moest nu mee instaan voor de afwatering.

Na jarenlang getwist tussen de beide wateringen ging de Watering van Merkem toch overstag en sloot haar waternetwerk aan op het pompgemaal op de Stenensluisvaart. De Watering van Merkem moest betalen aan de Watering van Woumen om de sluis open te zetten. Het vertrouwen tussen beide was blijkbaar toch niet zo groot.


Visueel

We hebben open zichten, de dijken en de wegen die daarop liggen worden omzoomd door populieren en knotwilgen. Vanuit het landelijk gebied fungeren de kerken en torens als duidelijke landmarks in het landschap.


Ruimte en structuur

Dit gebied heeft de geologische kenmerken van de Polderstreek, een laaggelegen grachtenrijk gebied getypeerd door open weides en schaarse bewoning. De percelen worden gestructureerd door regelmatige watergrachten op de perceelsgrenzen.


Geologie


Quartair


         Holoceen


                   Zand en Klei



Fysisch

De watering van Merkem is een landbouwgebied gelegen op de grens van de zandleemstreek, gekenmerkt door een vlak tot zwak golvend reliëf met een gemiddelde hoogte van ca. 5 tot 10 m. De valleien van de Ieperlee en de Martjevaart vertonen daarentegen eerder de geologische kenmerken van de Polderstreek, een laaggelegen grachtenrijk gebied getypeerd door open weides en schaarse bewoning. De Watering van Merkem had een oppervlakte van 686 ha en bevond zich op een hoogte van minder dan 3 tot maximaal 4m.


Bodem

De watering van Merkem ligt op de westgrens van Zandlemig Vlaanderen, op een hoogte van 5 tot 10 meter. Ten westen daarvan bevindt zich de polderstreek, met de Sint-Jansbeek, de Ieperlee en de Ijzer. In het noorden bevindt zich het broekgebied De Blankaart. Het afwateringsnet viel volledig samen met dat van de Watering van Woumen, maar wegens gebreke aan samenwerking moest de Watering zelf instaan voor de waterlozing in de Ijzer via de Martjesvaart en de sluis van het Kooivaardeken of Zwarte sluis.



///



La Wateringue de Merkem se trouve dans la zone du polder de l'Yser du sud. Comme son nom le laisse entendre, la majeure partie du polder de l'Yser du sud se trouve au sud de l'Yser. Elle s'étend en grande partie sur le territoire de Merkem, ainsi que sur celui de Woumen pour une petite partie.


D'un point de vue historique

Dans la wateringue de Merkem, nous avons une zone du front de la Première Guerre mondiale avec de nombreuses reliques de signification écologique et culturelle. Son réseau de drainage correspondait parfaitement à celui de la wateringue de Woumen, mais à cause d'un manque de collaboration, la wateringue de Merkem devait assurer elle-même l'évacuation des eaux dans l'Yser via le Martjesvaart et l'écluse du Kooivaardeken, également appelée « Zwarte sluis » (écluse noire). Lors de la construction de la station de pompage à Woumen, la wateringue de Merkem ne voulait au départ pas participer aux frais. C'est pourquoi, en 1952, le Kooivaartje a été endigué afin que les deux wateringues disposent d'un système de drainage indépendant. Une écluse entre l'Engelendelft et le canal Ypres-Yser devait permettre l'évacuation des eaux.

Après une querelle de plusieurs années entre les deux wateringues, la wateringue de Merkem a enfin cédé et raccordé son réseau d'eau à la station de pompage sur le Stenensluisvaart. La wateringue de Merkem devait payer à la wateringue de Woumen pour ouvrir l'écluse. La confiance entre les deux n'était apparemment pas si grande.


D'un point de vue visuel

Nous avons des vues ouvertes, et les digues et les routes présentes sont bordées de peupliers et d'arbres têtards. Depuis la zone rurale, les églises et les tours font office de repères clairs dans le paysage.


Espace et structure

Cette zone a les caractéristiques géologiques de la région des polders, une zone riche en canaux de basse altitude caractérisée par des prairies ouvertes et des habitations éparses. Les parcelles sont structurées par des fossés réguliers à leurs frontières.


Géologie


Quaternaire


            Holocène


                     Sable et argile



D'un point de vue physique

La wateringue de Merkem est une zone agricole située à la frontière de la région sablo-limoneuse, caractérisée par un relief plat à légèrement ondoyant, avec une hauteur moyenne d'environ 5 à 10 m. Les vallées de l'Ieperlee et du Martjesvaart présentent en revanche plutôt les caractéristiques géologiques de la région des polders, une zone riche en canaux de basse altitude caractérisée par des prairies ouvertes et des habitations éparses. La Wateringue de Merkem avait une superficie de 686 ha et se trouvait à une hauteur de moins de 3 m à 4 m maximum.


Sol

La wateringue de Merkem se trouve à la frontière ouest de la Flandre sablo-limoneuse, à une hauteur de 5 à 10 mètres. À l'ouest, il y a la région des polders, avec le Sint-Jansbeek, l'Ieperlee et l'Yser, et au nord, la zone marécageuse De Blankaart. Son réseau de drainage correspondait parfaitement à celui de la wateringue de Woumen, mais à cause d'un manque de collaboration, la wateringue de Merkem devait assurer elle-même l'évacuation des eaux dans l'Yser via le Martjesvaart et l'écluse du Kooivaardeken, également appelée « Zwarte sluis » (écluse noire).




Landschappelijke entiteiten /// Entité paysagère | B0603


Zoek hieronder het landschapssysteem waartoe het behoort en de andere landschapselementen in dit systeem /// Retrouvez le système paysager auquel elle appartient et les autres entités paysagères de ce système ci-dessous


KENNUNG :
77927
Hochgeladen von :
Léa LEMENU
Erstelldatum :
17/07/2024
Aktualisierungsdatum :
19/07/2024