Watering van Noordschote /// Wateringues de Noordschote

Landschappelijke entiteiten van Ijzervallei /// Entité paysagère de la Vallée de l'Yser

De Watering van Noordschote bevindt zich in het gebied van de Zuidijzerpolder. Zoals de naam al doet vermoeden ligt het overgrote deel van de Zuidijzerpolder ten zuiden van de Ijzer. Dit gebied is gelegen op de grondgebieden van Noordschote, Reninge en Zuidschote.


Historisch

Frontzone van de Eerste Wereldoorlog met talrijke relicten van ecologische en culturele betekenis. De Zuidijzerpolder is ontstaan in 1971 als resultaat van de versmelting van 4 verschillende afzonderlijke Wateringen: de Watering van Woumen, de Watering van Merkem, de Watering van Noordschote en de Zuidwatering van Veurne.

De eerste drie werden in de volksmond ook wel de Oostbroeken genoemd. Vanaf Reninge tot de Franse grens sprak men van de Westbroeken. De Zuidijzerpolder is met zijn 9.666 ha aanzienlijk groter dan de som van de vier voormalige Wateringen (≈6.500 ha). Bij de fusie werden namelijk delen van de verbindende beekvalleien opgenomen in de Polder.


Visueel

In de watering van Noordschote hebben we open zichten en vergezichten, knotbomen (Wilg) omzomen watergangen en deze vormen een typerend karakter voor dit gebied. Het reliëf is vlak en er zijn verre zichten mogelijk. Kerken of hoge torens dienen als landmarks in het landschap.


Ruimte en structuur

De percelen worden gestructureerd door regelmatige watergrachten op de perceelsgrenzen. In het westen ligt de Kemmelbeek en in het oosten de Ieperlee met parallel daaraan de Oude Ieperlee, welke bij Drie Grachten, evenals de Steenbeek, in de Ieperlee uitmondt. Deze waterlopen zorgen voor de landschappelijke structuur.


Geologie


Quartair


         Holoceen


                   Zand en Klei



Fysisch

Noordschote ligt nabij de IJzer op een hoogte van ongeveer 5 meter. De Watering van Noordschote had een oppervlakte van 512 ha en bevond zich op een hoogte van 3 tot 5m. Ze lag op de grondgebieden Noordschote, Reninge en Zuidschote.


Bodem

De afwatering gebeurde via de Grote Kemmelbeek, de Landijkgracht, de Ieperlee, het Kanaal Ieper-Ijzer en ten dele via de Martjesvaart. De grote Kemmelbeek lag tussen twee dijken en stond in voor de waterafvoer van de hoger gelegen gebieden buiten de Watering. De Landdijkgracht orde voor de lokale ontwatering via een systeem van terugslagkleppen.



///



La Wateringue de Noordschote se trouve dans la zone du polder de l'Yser du sud. Comme son nom le laisse entendre, la majeure partie du polder de l'Yser du sud se trouve au sud de l'Yser. Le polder était situé sur les territoires de Noordschote, de Reninge et de Zuidschote.


D'un point de vue historique

Zone du front de la Première Guerre mondiale avec de nombreuses reliques de signification écologique et culturelle. Le polder de l'Yser du sud est né en 1971 de la fusion de 4 wateringues distinctes : la wateringue de Woumen, la wateringue de Merkem, la wateringue de Noordschote et la wateringue du sud de Furnes.

Les trois premières étaient populairement aussi appelées Oostbroeken (marais de l'est). De Reninge à la frontière française, on parlait des Westbroeken (marais de l'ouest). Le polder de l'Yser du sud est avec ses 9.666 ha considérablement plus grand que la somme des quatre anciennes wateringues (≈6.500 ha). Lors de la fusion, des parties des vallées de ruisseaux de liaison ont notamment été incluses dans le Polder.


D'un point de vue visuel

Dans la wateringue de Noordschote, nous avons des vues ouvertes et panoramiques, des arbres têtards (saules), des wateringues bordées, qui sont des éléments typiques de cette zone. Le relief est plat et des vues lointaines sont possibles. Les églises et les tours hautes servent de repères dans le paysage.


Espace et structure

Les parcelles sont structurées par des fossés réguliers à leurs frontières. À l'ouest coule le Kemmelbeek et, à l'est, l'Ieperlee, avec en parallèle, l'Oude Ieperlee, qui se jette dans l'Ieperlee, tout comme le Steenbeek, à Drie-Grachten. Ces cours d'eau garantissent la structure paysagère.


Géologie


Quaternaire


            Holocène


                     Sable et argile



D'un point de vue physique

Noordschote se trouve à proximité de l'Yser à une hauteur d'environ 5 mètres. La Wateringue de Noordschote avait une superficie de 512 ha et se trouvait à une hauteur de 3 à 5 m. Elle était située sur les territoires de Noordschote, de Reninge et de Zuidschote.


Sol

Le drainage s'effectuait via le Grote Kemmelbeek, le Landdijkgracht, l'Ieperlee et le canal Ypres-Yser, ainsi qu'en partie vie le Martjesvaart. Le Grote Kemmelbeek se trouvait entre deux digues et assurait l'évacuation des eaux des zones de plus haute altitude en dehors de la wateringue. Le Landdijkgracht permettait le drainage local via un système de clapets antiretour.




Landschappelijke entiteiten /// Entité paysagère | B0602


Zoek hieronder het landschapssysteem waartoe het behoort en de andere landschapselementen in dit systeem /// Retrouvez le système paysager auquel elle appartient et les autres entités paysagères de ce système ci-dessous

KENNUNG :
77926
Hochgeladen von :
Léa LEMENU
Erstelldatum :
17/07/2024
Aktualisierungsdatum :
19/07/2024